Ο δεσκλοϊζίτης (αγγλ. descloizite) είναι βαναδινικό ορυκτό του μολύβδου και του ψευδαργύρου. Το όνομά του το έλαβε προς τιμήν του Alfred Lewis Oliver Legrand Des Cloizeaux (1817-1897), καθηγητή Ορυκτολογίας στο Πανεπιστήμιο του Παρισιού, ο οποίος τον ανακάλυψε και τον περιέγραψε. Είναι το πρώτο και κυριότερο μέλος μιας ομάδας σπάνιων ορυκτών που φέρει το όνομά του (ομάδα δεσκλοϊζίτη), ενώ το άλλο άκρο της ομάδας είναι ο μοττραμίτης PbCu(VO4)(OH) (στον οποίο ο ψευδάργυρος αντικαθίσταται από χαλκό). Σχηματίζεται ως δευτερογενές ορυκτό στη ζώνη οξείδωσης βαναδιούχων μεταλλευμάτων των κυρίων μετάλλων (μολύβδου, χαλκού, ψευδαργύρου κτλ). Σπάνια χρησιμοποιείται και ως μετάλλευμα βαναδίου.
Ορυκτά με τα οποία σχετίζεται είναι ο μοττραμίτης, ο βαναδινίτης, ο πυρομορφίτης, ο μιμητίτης, ο βουλφενίτης και ο κερουσίτης. Ανευρίσκεται σε αρκετές χώρες. Σε αυτές περιλαμβάνονται η Αυστρία, η Γερμανία, η Πορτογαλία, η Βραζιλία (Minas Gerais), η Χιλή (περιοχή Αντοφαγάστα), η Αργεντινή (επαρχία Cordoba), το Μεξικό (περιοχή Mapimi), οι ΗΠΑ (Πολιτείες Αριζόνα, Νεβάδα, Νέο Μεξικό), η Ναμίμπια (κοίτασμα Τσουμέμπ), η Ζάμπια και η Δημοκρατία του Κονγκό. Στην Ελλάδα απαντά στα μεταλλεία Λαυρίου (περιοχές Πλάκα και Σούνιο).
Κατηγορία Φωσφορικά. Ομάδα δεσκλοϊζίτη Χημικός τύπος PbZn(VO4)(OH) Πυκνότητα 6,2 gr/cm3 Χρώμα Καστανέρυθρο, πορτοκαλέρυθρο, καστανομέλαν, μέλαν Σύστημα κρυστάλλωσης Ρομβικό Κρύσταλλοι Πρισματικοί, πυραμιδοειδείς ή τραπεζοειδείς. Υφή Σταλακτιτική, βοτρυοειδής, κοκκώδης, συμπαγής, σπανιότερα ινώδης Διδυμία Όχι Σκληρότητα 3 - 3,5 Σχισμός Δεν παρατηρείται Θραύση Κογχοειδής έως ανώμαλη Λάμψη Ελαιώδης Γραμμή κόνεως Πορτοκαλόχρους έγς καστανέρυθρη Πλεοχρωισμός Ενίοτε ισχυρός: Χ, Υ=κίτρινο έως κιτρινοπράσινο, Ζ=καστανοκίτρινο Διαφάνεια Ανάλογα με τον τρόπο σχηματισμού διαφανής έως αδιαφανής Παρατηρήσεις Δεν εμφανίζει φθορισμό
Πηγή: wikipedia
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου