Αουριχαλκίτης

Ο αουριχαλκίτης είναι ένυδρο ανθρακικό ορυκτό του χαλκού και του ψευδαργύρου. Το όνομά του προέρχεται, κατά μία εκδοχή, από τις λατινικές λέξεις aurum (χρυσός) και το συνθετικό -chalcum από το ελληνικό «χαλκός», που αποδίδεται ως «χρυσόχρους χαλκός». Κατ' άλλη εκδοχή, το κράμα «ορείχαλκος» έχει τα ίδια μεταλλικά συστατικά με το ορυκτό και ο αλχημιστής Γιόχαν Φρίντριχ Μπέτγκερ (Johann Friedrich Böttger, 1682 - 1719) το ονόμασε με βάση αυτό το χαρακτηριστικό. Ο αουριχαλκίτης σχηματίζεται σε ζώνες οξείδωσης πρωτογενών χαλκούχων και ψευδαργυρούχων ορυκτών.

Σχετίζεται με ροζασίτη ((Cu, Zn)2CO3(OH)2 και συχνά συγχέεται με αυτόν, ξεχωρίζοντας μόνον από την υφή (ο ροζασίτης είναι στιφρός, σχεδόν ποτέ ελασματοειδής και έχει σκληρότητα 4), σμιθσονίτη, ημιμορφίτη, μαλαχίτη και αζουρίτη. Υπάρχει σε πολλά σημεία της Γης, αλλά συνήθως σε μικρές ποσότητες. Σημαντικές του εμφανίσεις είναι στα Αλτάια όρη (Ρωσία), στη Σαρδηνία, τη Γαλλία (περιοχή Chessy), τη Γερμανία, το Durango του Μεξικού, το Ιράν, την περιοχή του Tsumeb της Ναμίμπια, την Αυστραλία και τις Πολιτείες Κολοράντο, Καλιφόρνια, Νέο Μεξικό και Γιούτα των ΗΠΑ. Στην Ελλάδα ανευρίσκεται στα μεταλλεία Λαυρίου (περιοχές Καμάριζα, Σούνιο, Έλαφος και Αγία Βαρβάρα). Χρησιμοποιείται, ως έλασσον ορυκτό, για την παραγωγή ψευδαργύρου και χαλκού.

Κατηγορία       Ανθρακικά (ένυδρα)
Χημικός τύπος   (Zn, Cu)5(CO3)2(OH)6
Πυκνότητα       3,9 gr/cm3
Χρώμα           Ανοικτό πράσινο, γαλαζοπράσινο, γαλάζιο,
                ενίοτε άχρωμος προς γαλαζωπό
Σύστημα 
κρυστάλλωσης    Μονοκλινές
Κρύσταλλοι      Μικροί (μέχρι 3 cm), συνήθως παρενεσπαρμένοι ή
                σε σφαιρικά συσσωματώματα
Υφή             Φλοιώδης, σπανιότερα κοκκώδης, ελασματοειδής ή στηλοειδής
Διδυμία         Ναι
Σκληρότητα      1 - 2
Σχισμός         Τέλειος {100}, {001}
Θραύση          Ανώμαλη, ενίοτε ινώδης
Λάμψη           Μεταξώδης έως μαργαριτώδης
Γραμμή κόνεως   Λευκή, πολύ ανοικτή πράσινη
Πλεοχρωισμός    Ασθενής, x, y = άχρωμος, z = ανοικτοπράσινος
Διαφάνεια       Διαφανής, ημιδιαφανής

Πηγή: wikipedia