Γλαυκοκερινίτης

Ο γλαυκοκερινίτης (αγγλ. glaucocerinite) είναι θειικό ορυκτό του αργιλίου, του χαλκού και του ψευδαργύρου. Οφείλει το όνομά του στις ελληνικές λέξεις γλαυκός (λόγω χρώματος) και κέρινος (λόγω υφής και λάμψης). Αποτελεί σπάνιο δευτερογενές ορυκτό, σχηματιζόμενο από εξαλλοιώσεις μεταλλευτικών αποβλήτων θειούχων αποθέσεων χαλκού και ψευδαργύρου. Ορυκτά με τα οποία σχετίζεται είναι ο σμιθσονίτης, ο αδαμίτης, ο κτενασίτης, ο σερπιερίτης, ο μαλαχίτης, ο αζουρίτης, η γύψος, ο σιδηροπυρίτης, ο σφαλερίτης, ο φθορίτης, ο ασβεστίτης και ο «λειμωνίτης».

Ανευρίσκεται στη Γερμανία (Βαυαρία, Θουριγγία, όρη Χαρτς, περιοχή Τάουνους), την περιοχή του Σάλτσμπουργκ στην Αυστρία, τη Σαβοΐα στη Γαλλία και την Αριζόνα των ΗΠΑ. Στην Ελλάδα απαντά στα μεταλλεία Λαυρίου, αποτελώντας και "Type Locality" (TL). Συγκεκριμένα ανευρίσκεται στην Καμάριζα (μεταλλεία «Ιλάριον» αρ. 50, «Ζαν Μπατίστ» και «Σερπιέρη»), στο μεταλλείο Λαυρίου και στο μεταλλείο αρ. 19 του Σουνίου.

Κατηγορία       Θειικά
Χημικός τύπος  (Zn,Cu)10Al6(SO4)3(OH)32·18H2O
Πυκνότητα       2,4 gr/cm3
Χρώμα           Γαλάζιο έως γαλαζοπράσινο, συνήθως σε ζώνες
Σύστημα 
κρυστάλλωσης    Εξαγωνικό
Κρύσταλλοι      Πολύ μικροί, συνήθως σε συσσωματώματα και επιφλοιώσεις
Υφή             Βοτρυοειδής, ινώδης
Διδυμία         Όχι
Σκληρότητα      1
Σχισμός         Tέλειος (;)
Λάμψη           Κηρώδης
Γραμμή κόνεως   Γαλαζόλευκη
Διαφάνεια       Ημιδιαφανής

Πηγή: wikipedia