Αντιμονίτης

Ο αντιμονίτης (αγγλ. stibnite) είναι θειούχο ορυκτό του αντιμονίου. Ήταν γνωστό στην αρχαιότητα με το όνομα στίβι ή στίμμι και το χρησιμοποιούσαν ως ψιμμύθιο. Από τις λέξεις αυτές προήλθε και το λατινικό stibium για το αντιμόνιο (χημ. σύμβολο Sb). Έχει χρώμα σκούρο γκρι, το οποίο συχνά ιριδίζει προς γαλαζωπές ανταύγειες. Είναι ορυκτό ανευρισκόμενο σε υδροθερμικές φλέβες χαμηλών θερμοκρασιών και σε αποθέσεις θερμών πηγών. Συχνά ανευρίσκεται μαζί με δευτερεύοντα ορυκτά του αντιμονίου, προερχόμενα από την εξαλλοίωσή του, όπως ο στιμπικονίτης (Sb3O6(OH)), που προέρχεται από την επίδραση των ατμοσφαιρικών συνθηκών στον αντιμονίτη. 

Συνδέεται με τα υπόλοιπα σουλφίδια, ερυθρά και κίτρινη σανδαράχη, γαληνίτη, μαρκασίτη, σφαλερίτη, κινναβαρίτη, σιδηροπυρίτη αλλά και με χαλαζία, ασβεστίτη και βαρύτη. Ο αντιμονίτης αποτελεί το κυριότερο μετάλλευμα αντιμονίου, αν και τα μεγάλα κοιτάσματά του είναι σχετικά σπάνια. Κοιτάσματα με μεγάλους κρυστάλλους ανευρίσκονται στις ΗΠΑ (Νέα Υόρκη, Καλιφόρνια και Νεβάδα), στην Βολιβία (περιοχή Oruro), στα όρη Χαρτς και στην Βεστφαλία της Γερμανίας, στην Σλοβακία, την Τσεχία, την Ρουμανία. Επίσης στην περιφέρεια Χουνάν της Κίνας, στην περιοχή Minas Gerais της Βραζιλίας, στο Περού, το Μεξικό, την Ιαπωνία και την Νότια Αφρική.

Κατηγορία       Σουλφίδια
Χημικός τύπος   Sb2S3
Πυκνότητα       4,5 - 4,6 gr/cm3
Χρώμα           Μολυβδόφαιο, χαλυβδόφαιο, μέλαν ιριδίζον,
                ενίοτε ασημόχρουν
Σύστημα 
κρυστάλλωσης    Ρομβικό
Κρύσταλλοι      Πρισματικοί στηλοειδείς
Υφή             Βελονοειδής, λεπιδοειδής, στηλοειδής. 
                Ενίοτε συμπαγής κοκκώδης
Διδυμία         Σπάνια {120}
Σκληρότητα      2
Σχισμός         Τέλειος {010}, ατελής {100}, {110}
Θραύση          Κογχώδης ακανόνιστη
Λάμψη           Μεταλλική
Γραμμή κόνεως   Μολυβδόχρους
Πλεοχρωισμός    Όχι
Διαφάνεια       Αδιαφανής

Πηγή: wikipedia